ayna

dünyayı dolaşmak diye bir gayretim olmadı şimdiye dek. dolaşmak ister elbet her gönülde kolay değildir herhalde bir dünya turu atmak. kaldı ki nasıl ve ne için olacak bu iş? "maksat ben güney afrikanın bilmem ne kasabasında aslanın sol yanını yedim mangalda, arkadaş hayatımda yediğim en güzel etti, benim diyen danaya taş çıkartır" demekse bu turdaki amacım en sonuna da bi cümle daha ekle. şöyle dükkan adı vereninden. richard ustanın yeri gibisinden. kimse bilmez salaş bir yerdir ama ben bilirim diye de tribini at sonunda. resmi tamamlarsın. yok illa her şeyiyle gittiği kültürü yaşayacak bir gezginlikse senin amacın o zaman işin zor. düğünü nasıldır, cenazesi nasıldır, insanlar neye sevinir neye üzülür falan derken işin uzun sürer. kapitali tekrar yorumlasan benzer boyutta daha kolay işin.

ama yaşadığın toplumun yaşam şartlarını düğününü bayramını öğrenmek daha kolay. en azından kendi hayatından kesitlerle yarılarsın yolu haberin olmaz. gerisi biraz insan içine çıkmaya bakar.

"güzel" ülkemiz diye tabir ettiğimiz "yanlız" ülkemizi anlamaksa hayli zor. nuri bilge ceylan yalnız ve güzel ülkemize hediye ettiği ödülü düşündükçe cümlesinde bir hata olduğunu anlamak çok zor değil zannımca. zira deliler gibi kendini tanıtma meyillisi bir ülke için fazla sanki bu laflar. tamam yalnız olması bir yerde kati. eyvallah coğrafya diye bakarsan illa ki güzel. ama insanı ne kadar güzel?

40 kişi öldürmüş adamlar. hem de nerede? düğünde. cenazeyi bassalar daha makbuldü. düğün bu yahu. ne hayaller vardı o düğünün içinde. ne heyecanlar. ne zevkler. hepsini silmiş süpürmüş bunu düzenleyen adamlar. kendisinin b.k gibi dünyasına bir değişik hava katmış. ne diyorlar şimdi? düğün bastık mı? lan düğün basmanın bile bi adabı olur. biz türk filmlerinden böyle öğrendik. basarsın düğünü. mutsuz sevgilini alır çıkarsın ordan. adam ne sevgili tanımış ne akraba dümdüz gidivermiş topuna. ne cinayeti diye başlık atarsın ki buna? namus cinayeti diye yürüdün bunca vakit, töre dedin. o da tutmadı bir zaman sonra. töre dediğin olan bir şeydir. kimse itiraz edemez. koca ülke tartışır olmuş senin saçma sapan törelerini sende oturup savunmaya başlamışsın. ne dediler sonunda? "katliam"! açıklayabildi mi bu olanın bitenin her türlüsünü? tren de bombalasan katliam, istanbulda işlek bir caddede bomba patlatsan da katliam. ee bu ne şimdi? hiç birine uymuyor. pkk dediğin şeyimin solcusu örgüt bile yapmıyor bu işleri. ille bir halt yiyecekse konunun nerelere gideceğini düşünebiliyor az da olsa. ama neymiş sevdiği kızı buna vermemişler. aferin!

...

adama aklına gelecebilcek bütün şartları sunmuşlar. rusya, fransa, çin bilmem ne derken bir de dünya turu benzeri bir şey sunmuşlar. hem öyle üç beş gün değil. her ülkede bir sene kalmış. sonrasında yeter bu kadar gezmek deyip çekmişler istanbula. bir okula yazdırmışlar, olmamış. diğerine paslamışlar... oradayken şans eseri tanıştığı bir bildiğin orta halli ailenin kızına sevdalanıvermiş. hem de ne sevdalanmak. kafasını kesercesine. bütün parçalarını kesip gitar kutusuna yerleştirilcesine. düşünce kırıntısı var mı? yok! nasıl olsun ki? adam sanat icra ettiği aletin kabının içine kız arkadaşının parçalarını yerleştiriyor. aman yarabbi nasıl bir piskopatlıktır bu? hangi insan yapabilir? nasıl kıyabilirsin o kızcağıza yahu. anlarım nefret edersin bir insandan. hepimiz birilerinden nefret etmişizdir bu güne kadar. ama gidipte parçalarını ayrı ayrı kesmezsin ki. cinnet bile anlaşılabilitesi bir durum. cinnet geçirip katil olanlar oluyormuş. iyi de parçalarını ayırmak nedir. kolu bacağı gövdesi falan... nasıl bir beyin yapısıdır. nasıl bir sapıklıktır anlaşılabilir değil.

toplumun resmi bu ortalama olarak. bir de önemsemediğimiz haberler var. hani o üçüncü sayfa haberleri. cinnet geçiren koca, anasını babasını kızkardeşini öldürdü tarzında çıkanlar. hem de hemen hemen her gün çıkanlar. bunları umursamaz olduk artık. garipoğlunun oğlu kızın birini kesince manşet oluyor, bir de doğuda 40 kişiyi düğünde öldürünce. gerisi tüh tüh tüh yazık olmuş şenliklerine konuk oluyor. sende bende izliyoruz. biraz aklımıza mukayyetsek.